براقیت سنگ های طبیعی:

سنگ های طبیعی ابتدا خیلی براق هستند. این براقیت به دلیل رزینی است که سطح خارجی آنها را می پوشاند. اما این رزین نسبت به نور آفتاب و باران های اسیدی مقاوم نیست و همین امر باعث می شود سنگ ها به مرور براقیت خودشان را از دست بدهند و دچار تیرگی شوند. از طرفی بعد از محو شدن رزین ها آب و آلودگی های بیشتری جذب سنگ می شود که از یک سو باعث تیرگی سنگ می شود و از سوی دیگر باعث رشد جلبک و فعالیت باکتری ها در حفره های سنگ می شود که خود عامل مضاعفی برای تیرگی و لک بر روی سنگ است. اما در سنگ های مصنوعی به دلیل عدم نفوذ آب و مقاومت بالای رزین، تیرگی و لک بر روی سنگ ایجاد نمی شود و موزاییک ها براقیت خود را حفظ می کنند.

جدا شدگی بیشتر سنگ طبیعی از بدنه ساختمان : 

سنگ های طبیعی به دلیل انقباض و انبساط به مرور زمان از بدنه ساختمان جدا می شوند. البته برای این معضل راه حل هایی پیشنهاد شده است. مثل ایجاد اسکوپ، که پس از مدتی زنگ می زند و دوباره سنگ از بدنه جدا می شود یا استفاده از رول پلاک که جلوه ای نازیبا دارد. اما موزاییک های پلیمری با مصالح ساختمانی هماهنگی بیشتری دارند و قدرت چسبندگی آنها بالاست.

قیمت بالا نسبت به موزاییک پلیمری: 

سنگهای طبیعی دارای قیمت بسیار بالایی هستند. حتی سنگهای طبیعی بی کیفیت مانند تراورتن در حال حاضر با برش کاری و ساب خوردن و صیقل دیدن با قیمت های بالا در بازار به فروش می رسند. اما موزاییک های پلیمری با وجود کیفیت و دوام بالا با قیمت پایین تری قابل تهیه هستند.

وزن بالا نسبت به موزاییک پلیمری: 

وزن سنگ های طبیعی بسیار بیشتر از موزاییک های پلیمری است. همین امر باعث می شود نصب آنها پر هزینه تر و سخت تر شود.